KLEIN BEGINNE

Emilie Wouters (1983)

Ik ben Emilie, getrouwd met Jakke, moeder van 4 kinderen (Okke (14), Diede (12), Loek (10) en Wick (6)). Ik werk als gestalt-art therapeute en vroedvrouw bij verloskundigenpraktijk Nintu, Breda.

In mijn praktijk richt ik mij op de vrouw, partner van de vrouw en de baby.

De vrouw-mens fascineert mij.

Ik ben opgegroeid in een vrouwen-gezin. Naast mijn moeder, heb ik maar liefst 4 zussen aan mijn zijde.

(dit beeld is gemaakt voor het lustrum feest van de Soroptimisten Roosendaal, "Vrouwen voor Vrouwen")

Vijf zusjes

Met elk een eigen

wijze van temprament

Dat geeft vuur in de tent, vlam

in de pan en zoveel warmte omarmd

dat tranen daarin vergaan, telkens

samenzijn zal ontstaan, vijf

zusjes wel voor elkaar

een knus geschenk

(geschreven door mijn moeder)

Als kind was ik me niet zo bewust van de bijzonderheid van deze samenstelling. "We waren gewoon zussen"; we speelden, lachten, en ruzieden samen, we groeiden samen op. Pas later ben ik mij gaan realiseren wat de waarde van vrouwen om mij heen, voor mij betekent.

Mijn eigen vrouw-zijn heeft me wel vanaf kinds af aan op verschillende manieren gefascineerd. Mijn (veranderende) meisjes naar vrouwen-lichaam, mijn menstruele-cyclus, mijn waarschijnlijke mogelijkheid om een kind te dragen, mijn vrouwelijke kwaliteiten / eigenschappen...

Na mijn middelbare school ben ik, na een jaar in het buitenland te hebben geleefd, verloskunde gaan studeren in Rotterdam. Al snel liep ik tijdens mijn stages mee op de verloskamers, de kraamafdeling en in de verloskundigen praktijk. Ik genoot het meeste van het contact dat ontstond tussen de zwangere vrouw (en eventuele partner) en mijzelf naarmate de zwangerschap vorderde. Dat groeide gedurende de maanden dat zij onder controle was. Er ontstond een steeds verder verdiepend contact. Dat voelde nodig. Op die manier kon ik mij steeds beter afstemmen met de zwangere en eventuele partner. Wat had(den) zij nodig? Wat waren haar/hun behoeften? Wat kon ik bijdragen om de zwangerschap en bevalling zo prettig mogelijk te laten verlopen?

Wat mij opviel in die tijd dat ik als verloskundige werkte met zwangere vrouwen was; hoe zichtbaar de veelzijdigheid van de vrouw bij een zwangere vrouw is.

Een zwangere vrouw is krachtig en kwetsbaar tegelijkertijd. Krachtig in het vasthouden en lijfelijk dragen van een kind. Kwetsbaar in de mate waarin zij met haar lichaam, zo met haar eigen beperkingen en grenzen, het kind heeft te dragen en op de wereld heeft te zetten.

Een zwangere vrouw komt vaak (weer terug) in haar natuur. Dit maakt dat ze (weer) beweegt van zacht naar sterk, van naar buiten gekeerd, naar naar binnen gekeerd, van rusten naar kracht, van overtuigd naar kwetsbaar etc..

Het proces wat zich in de vrouw onttrekt gedurende een zwangerschap,
raakte me toen
en tot op de dag van vandaag
nog steeds diep.

Nieuwsgierig naar het beeld van een baby in de baarmoeder, heb ik mij na een aantal jaar gewerkt te hebben in mijn praktijk in Rotterdam, laten scholen tot zwangeren echoscopiste. Via de echo-kop ontvouwde zich de wereld waar ik zo gefascineerd naar was. Ik voelde me tijdens het echoën op een nieuwe manier verbonden met moeder, partner en de baby. Ook hielp het me meer inzicht te krijgen in het gedrag en de behoeften van de baby voor hij / zij geboren is.

Na een aantal jaar verhuisden mijn partner, 2 kinderen en ik, van Rotterdam naar Teteringen. Mijn rol als vroedvrouw was inmiddels gestopt. Na de geboorte van mijn 3de kind heb ik een jaar gewerkt als meewerkend coördinator in een echocentrum in Breda. Een hele leuke functie op een fijne plek en zo bleek, ook teveel van het goede voor mijzelf met 3 jonge kinderen waar ik op mijn manier voor wilde zorgen.

Ik stopte met werken. Dat voelde nodig. Het voelde als een verademing en heel eng. En nu? Wie was ik nog zonder werk.. "alleen" nog moeder...?

Via mijn yoga-docent waar ik al een jaar of wat yoga volgde, kwam ik in aanraking met gestalt-art therapie. (Olflo te Breda) Na wat persoonlijke sessies, ben ik een jaargroep gaan volgen en stroomde ik daarna de opleiding in.

Juni 2019 ben ik afgestudeerd als gestalt-art therapeut.

Een prachtige weg ben ik ingeslagen. Gestalt heeft me namelijk de verdieping gegeven in mijn leven, waar ik, nu achteraf gezien, naar zocht / behoefte aan had. Het contact met mijn lichaam ben ik aangegaan, ben ik serieus gaan nemen. Ze brengt me, als ik me er voor open stel, dat ik de signalen die ze me geeft kan voelen en mijn innerlijke stem, die werkelijk weet wat nodig is voor mij, kan horen.

Wat is mijn behoefte? Wat wil ik?

Gestalt helpt me weer beschikking te krijgen over al mijn kwaliteiten. Ik ontdek kwaliteiten van mezelf die ik vergeten was / weg had gedaan / veroordeelde. Ik leer mezelf steeds beter kennen. Dit is een eindeloos proces: als een ui pel ik mezelf schil voor schil af. Door mijzelf te leren kennen en te handelen naar mijn behoefte leer ik mezelf te onderscheiden van een ander. Dat voelt fijn en ook geregeld spannend. Als ik doe wat klopt voor mij, voel ik me gelukkig.

Gestalt helpt me door de / mijn oppervlakte heen te kijken en te zien waar het / ik werkelijk over ga. Hierdoor voel ik me heel levend. Door de oppervlakte heen kijken ondersteunt me en geeft een gevoel van vertrouwen als ik me in donkere, pijnlijke, moeilijke momenten begeef.

Gestalt therapie gaat uit van het zelfhelend vermogen van de mens. Door gestalt leer ik mezelf te helen. Mijn eigen pijn te ervaren, mijn verdriet hiervan onder ogen te komen en hierin te verblijven. Waardoor ik mezelf heel en uit de put kan klimmen waar ik in ben gevallen. Op deze manier verdwijnt de pijn niet, ze komt iedere keer weer terug. Ze wordt wel geleidelijk aan minder en draaglijker en uiteindelijk kan ik opnieuw naar mezelf kijken en opnieuw beslissen "hoe ik om wil gaan met een situatie".

Gestalt leert me verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven. Het leert me te kijken naar mijn eigen gedragingen, gedachten, gevoelens, emoties in contact met de ander. Het leert me inzicht te krijgen in wat ik werkelijk wil en hier mijn energie voor in te zitten.

Gestalt-art heeft mijn creatieve deel een nieuwe dimensie gegeven. Ik ben altijd creatief in de weer geweest. Ik geniet van tekenen, schilderen, naaien, haken. Ik voel me blij en gelukkig als ik maak. Gestalt-art brengt me de intuïtieve kant van mijn creativiteit. Door gewoon maar te doen, zonder idee, of vooropgezet plan, krijg ik toegang tot mijn niet-(rationele)weten, mijn intuïtieve deel. Het beeld wat ik maak komt uit mij en vertelt mij veel over mij wat mijn hoofd helemaal niet weet. Ik krijg daarmee zoveel nieuw inzicht over mij tot mijn beschikking.

Als gestalt-art therapeute loop en kijk ik met je mee in jouw persoonlijk proces. Door middel van (creatieve) experimenten, oefeningen en opstellingen nodig ik je uit naar jezelf te kijken. Zodat jij je eigen antwoorden op jouw vragen en problemen zult ontdekken. Op deze manier kun je op eigen kracht weer verder.

"Kennis haal je overal. Wijsheid alleen uit jou."

Ik richt mij in mijn praktijk op de baby / het kind.

Als moeder van 4 kinderen geniet, zing en dans, worstel, omarm, troost, ruzie, speel, verzucht, vermoei, knutsel en hou ik van mijn kinderen.

Omdat ze alle 4 uniek zijn, en me iedere dag weer laten leren.

Ze dagen me uit, ze roepen me tot orde, ze spiegelen me waar ik in het moment geen zicht op heb. Ze nodigen me uit (al is dat soms heel dwingend :-) ) in het Hier en Nu te zijn, zodat ik uit mijn piekeren, mijn afdwalen en soms overvolle hoofd word gehaald. Ze laten me pijn voelen, omdat ze me keer op keer in situaties laten belanden waarin mijn twijfels, mijn tegenstrijdigheden, mijn leugens en mijn tekortkomingen, door hen onder onder een enorm groot licht worden geplaatst. Want al mijn patronen en aanpassingen, komen aan de oppervlakte. En daarmee wat er aan het ontstaan ervan ten grondslag ligt. Dit voelt bij tijd en wijle, naast de persoonlijke groei die het me oplevert, ook best moeilijk. Mezelf hierin tegenkomen is niet altijd leuk en fijn. Soms heb ik er een hele hoop moed voor bijeen te rapen, voordat ik er naar wil kijken of er mee aan de slag wil.

En bovenal brengen ze me, als ik er weer vandaan ben; naar mijn hart. Waar mijn liefde huist en waar ik met mildheid en compassie naar mezelf en de ander kan kijken. Door mijn en hun oppervlakte heen kan kijken om te zien wat er onder mijn en hun gedrag, werkelijk aan behoefte leeft.

Ik ben door mijn kinderen in gaan zien, dat ieder moment van het ouderschap, hoe vervelend, vermoeiend of onbenullig soms ook, verborgen verrassingen inhoudt en mij de gelegenheid biedt tot verandering in mij. Mijn kinderen verrijken en veranderen mij. Ze brengen me wijsheid over mij die ik anders wellicht niet had opgedaan. Dat voelt als een groot geschenk, waar ik me dankbaar mee voel.

Ze laten me bijvoorbeeld voelen hoe zeer ik mijn eigen ruimte nodig heb. Ruimte om tot rust te komen. Om me van alle prikkels te ontdoen. Om te zijn en te bewegen als ik de rol van moeder even niet draag.

Mijn hart gaat uit naar een kind. Ieder kind is uniek.

Iedere baby / kind raakt me, wekt mijn nieuwsgierigheid.

Wie ben jij? En wat heb je nodig? Wat vertel je, laat je mij zien om aan te geven wat je nodig hebt?

Je kind, in welke levensfase dan ook, steeds beter leren begrijpen, ondersteunen, begeleiden, begrenzen. Waardoor er een veilige hechting kan plaats vinden, het kind zijn eigen grond onder zijn / haar voeten kan vormen, waarmee het kind zichzelf kan worden en daarmee de wereld in kan.

Een proces waar ik je graag in begeleid.